سیفلیس (سیگما)
سیفلیس یک بیماری مقاربتی مزمن است. توسط یک اسپیروکت به نام ترپونماپالیدوم است. قابلیت انتقال آن نسبتاً بالا است.
دارای سه شکل بالینی است:
1) مرحله اولیه
2) مرحله ثانویه
3) مرحله سوم یا گوم
سیفلیس همیشه علامت دار نیست و معمولاً بین مرحله ثانویه و سوم علامت و نشانه خاصی وجود ندارد. فقط تست های سرولوژیک بیماری مثبت است. این حالت سیفلیس نهفته نام دارد.
1ـ مرحله اولیه یا شانکر
بیماری پس از یک دوره کمون سه هفته ای با یک یا چند پاپول کوچک در نقطه تماس و ورود میکروب ظاهر می شود. در 90% موارد در دستگاه تناسلی (واژن یا سرویکس) بروز میکند. پس از چند روز ضایعه اولیه بزرگ تر و زخمی شده که به آن شانکر گویند.
شانکر سیفلیس مدور، با حدود مشخص، قاعده آن سفت است. شانکر درد ندارد، پس از مدتی لنفادنوپاتی یک یا دوطرفه و بدون درد بروز می کند.
شانکر 1 تا 2 هفته با درمان و 3 تا 6 هفته بدون درمان بدون اسکار بهبود می یابد.
انسان تنها مخزن و میزبان شناخته شدهی ترپونماپالیدوم است. انتقال از طریق جفت به جنین به راحتی رخ می دهد.
2ـ مرحله ثانویه
پس از انتشار خونی میکروب رخ می دهد. 6 تا 8 هفته پس از آلودگی اولیه شروع می شود. علائم و نشانه های این مرحله مشابه به سرماخوردگی (ضعف عضلانی، آبریزش بینی و چشم، تب) وجود دارد. از دیگر علائم آن لنفادنوپاتی و اسپلنومگالی (بزرگ شدن طحال) و هپاتومگالی (بزرگی کبد) است. بارزترین تابلوی بالینی مرحله ثانویه سیفلیس، راش های جلدی است که به صورت ضایعات، کولواریتماتو که به تدریج پاپولر می شود. این ضایعات جلدی خارش ندارند. ضایعات شبه زگیلی به نام کوندیلوماتا در نواحی گرم و مرطوب (ولو و پرنیه) به وجود می آید که بسیار مسری است.
مرحله نهفته: در صورت عدم درمان و در برخی موارد با درمان، علائم و نشانه های سیفلیس ثانویه برطرف می شود ولی تست های سرولوژیک سیفلیس مثبت باقی می ماند. این حالت، سیفلیس نهفته گفته می شود.
3ـ مرحله سوم یا گوم
در صورت عدم درمان بیماری، ظرف 5 سال ارگان های مختلف دیگر بدن از جمله قلب و عروق و یا سیستم عصبی درگیر می شود.
تشخیص سیفلیس
یافته های بالینی دقیق نیست. در ضایعات مشکوک نمونه برداری صورت می گیرد. مشاهده مستقیم اسپیروکت روش ساده و دقیق است.
از دیگر تست های تشخیصی، تست های رآژین (Reagin) می باشد که دو نوع تست مورد استفاده قرار می گیرد:
1ـ VDRL (Venereal Disease Research Laboratory)
2ـ RPR (Rapid Plasma Reagin)
اساس هر دو روش، شناسایی و تعیین غلظت آنتی بادی های نوع IgM و IgG است.
RPR حساس تر از VDRL است و 7 روز پس از بروز شانکر مثبت می شود.
از تست های دیگر، تست های ترپونمایی است که حساسیت آنها از تست های رآژین بیشتر است. از این تست ها فقط جهت تأیید یا رد بیماری در موارد مشکوک انجام می شود.
درمان
(این درمان کلی و صرفا جهت اطلاع خوانندگان عزیز می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید)
در بیماری با طول مدت کمتر از یک سال درمان انتخابی پنی سیلین است (تزریقی) (در مراحل اولیه ـ ثانویه و نهفته زودرس).
پنی سیلین بنزاتین 2/4 G میلیون واحد در یک دوز IM
در صورت حساسیت به پنی سیلین از داکی سیکلین یا تتراسیکلین یا سفتریاکسون
Amp. Ceftriaxone 250mg daily IM for 10 days.
Amp. Tetracycline 500mg PO ??? for 14 days.
Amp. Doxycycline 100mg PO bid for 14 days.
درمان در بیماری با طول بیش از یک سال (مرحله نهفته و گوم)
(این درمان کلی و صرفا جهت اطلاع خوانندگان عزیز می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید)
درمان انتخابی پنی سیلین است: پنی سیلین بنزاتین 2/4 G میلیون واحد عضلانی هفته ای یک بار (در کل 2/7 میلیون واحد) در صورت حساسیت به پنی سیلین داکسی سیکلین با تتراسیکلین به مدت 28 و 24 روز.
شریک های جنسی بیمار باید درمان شوند.
در 60 تا 90% بیماران در 12 تا 24 ساعت اول درمان واکنش Jarish-Herxheimer بروز می کند که احتمالاً به دلیل آزاد شدن لیپوپلی ساکاریدهای ترپونمایی و واکنش حساسیتی نسبت به آنها بوده و با تب، لرز، ضعف، درد عضلانی، سردرد، تهوع، درد مفاصل، تشدید ضایعات پوستی و گاهی هیپتوتانسیون تظاهر می کند که ظرف 10 تا 20 ساعت خود به خود برطرف می شود.
بعد از درمان از نظر پاسخ به درمان باید تحت نظر قرار بگیرند و تست های رآژین هر سه ماه تا یک سال پس از درمان اندازه گیری شوند. زمانی پاسخ به درمان موفقیت آمیز تلقی می شود که تیتر آزمایشات حداقل 4 برابر مقدار اولیه کاهش یابد.
دیدگاه خود را درج کنید