پولیپ آندومتر

پولیپ آندومتر دومین تومور شایع (پس از لیومیوم) بوده که خوش خیم هستند. پولیپ‌ها، هیپرپلازی موضعی غدد و استرومای آندومتر هستند. معمولاً منفرد هستند و از فونروس رحم منشأ می گیرند. اندازۀ آن از چند میلی متر تا چند سانتیمتر متفاوت است و گاهی ممکن است به حدی بزرگ باشد که از سرویکس نیز عبور کند. سن شایع آن 40 تا 50 سالگی بوده و قبل از 20 سالگی نادر است.

پولیپ های آندومتر معمولاً بدون علامت هستند و در موارد علامت دار، شایع ترین علامت آن خونریزی غیرطبیعی رحمی (به صورت متروراژی یا خونریزی پس از یائسگی و یا لکه‌بینی پس از قاعدگی) است و عامل حدود 25% موارد خونریزی رحمی پس از یائسگی است. تشخیص بیماری با کورتاژ و گاهی سونوگرافی یا هیستروسکوپی داده می شود.

تدابیر درمانی

(این درمان کلی و صرفا جهت اطلاع خوانندگان عزیز می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید)

پولیپ های آندومتر معمولاً از طریق D&C (دیلاتاسیون و کورتاژ) برداشته می شوند و در 25% موارد موفقیت آمیز نبوده و لذا توصیه می شود داخل رحم با فورسپس پولیپ نیز مورد کاوش قرار گیرد. نمونه به دست آمده جهت تشخیص قطعی و رد کارسنیوم (سرطان رحم) به پاتولوژی فرستاده می شود. چون در 1/0 تا 5/0 درصد موارد بدخیم می شوند.

آدنومیوزیس                                                          Adenomyozis

به وجود بافت آندومتر (غدد استروما) در داخل لایه میومتر، آدنومیوز گفته می شود. شیوع آن به طور متوسط 20% است ولی از 5 تا 70% متغیر می باشد. در زنان نولی پار شایع تر است. در حدود 60 تا 80 درصد موارد،آدنومیوز همراه با سایر ضایعات پاتولوژیک لگن هستند که به ترتیب شیوع عبارتند از: لیومیوم (در 35 تا 55% موارد)، اندومتریوز (در 6 تا 20% موارد)، پولیپ آندومتر (در 1 تا 7% موارد)،مانپژیت ایسکمیک (در 2 تا 10% موارد).

یافته های بالینی و پاراکلینیکی

در غالب موارد بدون علامت است. شایع ترین سن علامت دار بودن آن حدود 40 تا 50 سالگی است. علائم شایع آن عبارتند از: خونریزی غیرطبیعی رحمی، (منوراژی و متروراژی)، دسیمنوره، دیسپارونیا.

در معاینه در 60 تا 80 % موارد رحم به طور یکنواخت بزرگ و تا حدی حساس است و اغلب اندازۀ آن کمتر از اندازه رحم هفته 12 حاملگی است.

سونوگرافی به ویژه سونوگرافی واژینال و MRI در تشخیص کمک کننده هستند ولی تنها راه قطعی اثبات بیماری بررسی پاتولوژیک رحم از طریق هیسترکتومی است.

برخی داروها نظیر ضدالتهابی غیراستروئیدی (NsAIDs) نظیر ممتامیک، پروژسترون، دانازول و GnRH ممکن است به طور موقت باعث بهبود درد و اختلال خونریزی شود. اما تنها راه قطعی بیماری هیسترکتومی است.