ارائه روشی برای تعیین جنسیت جنین با استفاده از DNA آزاد در خون مادر

روشهای غیرتهاجمی تعیین جنسیت مانند استفاده از امواج اولترا سوند در سه ماه دوم حاملگی انجام می گیرد که این زمان تشخیص در زنانی که جنین آنها در معرض خطر بیماریهای وابسته به X (جنس) قرار دارند، نسبتا دیر است.

طبق گزارشات، 3 الی 6 درصد از کل DNA آزاد موجود در پلاسمای زنان باردار مربوط به جنین می شود که رها سازی آن به درون پلاسمای مادری در اوایل دوران حاملگی به سرعت اتفاق افتاده و از هفته ششم بارداری قابل تشخیص است. لذا DNA جنینی آزاد در پلاسمای مادر می تواند به عنوان یک منبع ژنتیکی در تعیین جنسیت جنین در کوتاه ترین زمان و بدون احتمال هرگونه خطر برای جنین و مادر به شمار رود.

در مطالعه ای که بر روی 80 نمونه خون از زنان بارداری که در هفته هشتم تا دهم بارداری بودند انجام شد، تعیین جنسیت غیرتهاجمی جنین با توجه به DNA جنینی آزاد در پلاسمای مادر و با استفاده از روشهای آزمایشگاهی Nested PCR و Real Time PCR انجام شد که جنسیت جنین با توجه به ژنهای یافت شده قابل تشخیص است.

تعیین جنسیت جنین از طریق DNA آزاد در پلاسمای خون مادر به عنوان یک روش قابل قبول برای اجتناب از تست های تهاجمی تعیین جنسیت مانند آمنیوسنتز و CVS در بارداری با خطر بالای بیماریهای مغلوب وابسته به جنس به شمار می رود.

مهمترین کاربرد تعیین غیر تهاجمی جنسیت جنین، استفاده از آن به عنوان یک پیش تست است که با توجه به نتیجه حاصل از آن می توان تعیین کرد که آیا نیازی به انجام آزمایشات تهاجمی بر روی جنین هایی که خطر ابتلا به بیماریهای مغلوب وابسته به جنس دارند هست یا خیر.

این تست پس از اطمینان از تک قلویی جنین با استفاده از سونوگرافی پس از هفته هفتم حاملگی قابل انجام می باشد.